യുനാനി മെഡിസിൻ, ദക്ഷിണേഷ്യയിൽ പ്രചാരത്തിലുള്ള ഒരു പരമ്പരാഗത ചികിത്സാ സമ്പ്രദായമാണ്. യുനാനി വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഉത്ഭവം പുരാതന ഗ്രീക്ക് വൈദ്യന്മാരുടെ സിദ്ധാന്തങ്ങളിൽ നിന്നാണ്. ഇത് പിന്നീട് അറബികൾ ചിട്ടയായ പരീക്ഷണത്തിലൂടെ വികസിപ്പിക്കുകയും പരിഷ്കരിക്കുകയും ചെയ്തു.

1976-ൽ ലോകാരോഗ്യ സംഘടനയുടെ (ഡബ്ല്യുഎച്ച്ഒ) അംഗീകാരം നേടിയ യുനാനി സമ്പ്രദായം പരമ്പരാഗത വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഒരു സമ്പ്രദായമായി അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ കൂടുതൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു. ഇന്ത്യയിൽ യുനാനി അധ്യാപനത്തിലും ഗവേഷണത്തിലും ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന നിരവധി സ്ഥാപനങ്ങൾ ഉണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഇന്ത്യൻ ഗവൺമെന്റിന്റെ ഒരു സ്ഥാപനമായ സെൻട്രൽ കൗൺസിൽ ഫോർ റിസർച്ച് ഇൻ യുനാനി മെഡിസിൻ (CCRUM), ക്ലാസിക്കൽ ഹെറിറ്റേജിന്റെ വിവർത്തനം, ക്ലിനിക്കൽ പരീക്ഷണങ്ങളുടെ ഓർഗനൈസേഷൻ, മരുന്നുകളുടെ ഗുണനിലവാരം ക്രമീകരിക്കൽ, യുനാനി ഡോക്ടർമാർ വളരെക്കാലമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന പ്രകൃതിദത്ത ഉൽപ്പന്നങ്ങളുടെ   ടോക്സിക്കോളജിക്കൽ, ഫൈറ്റോഫാർമക്കോളജിക്കൽ ഗുണങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അന്വേഷണം എന്നിവ സുഗമമാക്കി. ഇന്ത്യയിൽ യുനാനി സമ്പ്രദായത്തിന് ദീർഘവും ശ്രദ്ധേയവുമായ ഒരു പാരമ്പര്യമുണ്ട്.

ഏകദേശം പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ അറബികളും പേർഷ്യക്കാരും ഇത് ഇന്ത്യയിൽ അവതരിപ്പിച്ചു. ഇന്ന്, യുനാനി മെഡിസിൻ സമ്പ്രദായത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇന്ത്യ മുൻനിര രാജ്യങ്ങളിലൊന്നാണ്. ഏറ്റവും കൂടുതൽ യുനാനി വിദ്യാഭ്യാസ, ഗവേഷണ, ആരോഗ്യ പരിപാലന സ്ഥാപനങ്ങളുള്ളത് ഇവിടെയാണ്. ഇപ്പോൾ യുനാനി വൈദ്യശാസ്ത്രം അതിന്റെ അംഗീകൃത പ്രാക്ടീഷണർമാർ, ആശുപത്രികൾ, വിദ്യാഭ്യാസ ഗവേഷണ സ്ഥാപനങ്ങൾ എന്നിവയുമായി ദേശീയ ആരോഗ്യ പരിപാലന വിതരണ സംവിധാനത്തിന്റെ അവിഭാജ്യ ഘടകമാണ്.